วันพฤหัสบดีที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เป้าหมายใหม่ ปีกระต่าย 2011


พระนอน องค์นี้ อยู่ที่อำเภอท่าเรือ จังหวัดอยุธยา
ปีกระต่ายนี้ เลือกภาพนี้ เป็น สคส.
สำหรับในญี่ปุ่นแล้ว ทุกวันที่ ๑ มกราคม คนญี่ปุ่นจะให้ความสนใจกับการรับ ไปรษณียบัตร ที่ทำเป็น สคส. ส่งให้คนที่รู้จัก เพื่อเป็นการ ทักทายปีใหม่
และก็ลุ้น รางวัล กับ หมายเลขของไปรษณียบัตร
ทุกปี เราจะเริ่มคิดว่า ปีที่จะถึงนี้ เราควรจะตั้งเป้าหมายอะไร
อย่างปีที่ผ่านมา ก็ตั้งเป้าหมาย ไปทางภาษาญี่ปุ่น จะจำคันจิ อย่างน้อย วันละตัว
ใหม่ๆ ก็ทำดี แต่ต่อๆ ไป ก็ไม่ค่อยได้ทำ แต่ก็อ่านหนังสือ ภาษาญี่ปุ่นมากขึ้น อย่างหนังสือเด็กเล็ก หนังสืออาหาร และ ก็นิยายเรื่องสั้น อย่างเรื่อง ใยแมงมุม เป็นต้น
ส่วนปีกระต่าย นี้ เราจะตั้งเป้าหมายอะไรดีน่ะ คิดๆอยู่ คิดไปดูพระท่านยิ้มไป ยิ้มด้วยกัน
อย่างน้อย ก็เกี่ยวกับสุขภาพแหล่ะ คนเรานั้น ทำงานไปเพื่ออะไร หากสุขภาพนั้นไม่แข็งแรง หาเงิน เก็บเงินไว้เพื่อ ไปหาหมอหรือ?
และคงจะต้องให้ความสนใจในภาษาญี่ปุ่นต่อไป หากเราสนใจเรียนรู้ ฝึกจำ มันก็ดี ต่อสมอง กิ่งก้านของสมอง จะได้แตกออกไป ถึงแม้จะแตกช้า หน่อยก็ไม่เป็นไร รวมทั้งจะพยายามทำความดี คิดดี และช่วยเหลือในสิ่งต่างๆ เท่าที่เราทำได้
ส่วนเรื่องเงิน และ งาน นั้น ก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่เร่ง ไม่รีบ ไปเรื่อยๆ ช้าๆ แต่ขอให้มีรายได้เพิ่ม สุขภาพกาย และ ใจ ไม่เสียไปกับงาน
ปีนี้ ก็ขอให้เพื่อนๆ หรือใคร ที่เข้ามาอ่าน ได้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง คิดเงินให้ได้เงิน คิดทองให้ได้ทอง คิดสิ่งใดให้ได้สิ่งนั้น
"ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จิตใจที่มั่นคง อยู่ในร่างกายที่แข็งแรง"

วันศุกร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2553

บุญคุณ ลูกชุบ タイのお菓子 “Look chub”

ลูกชุบ หนึ่งในบุญคุณ
เรานั้น ได้ขนมนี้ ที่ช่วยส่งเสีย ให้เรียนจบ ได้งานทำ และ สอนถึงความลำบาก ความพยายาม
ครอบครัวเรานั้น มีแม่เป็นผู้นำ ผู้นำที่ขยัน อุตสาหะ อดทน
(แม่เป็นอย่างไร ลูกก็มีส่วน เป็นไปด้วย เป็นธรรมดา เป็นสิ่งแวดล้อม ที่หล่อหลอม โดยเราเองก็ไม่รู้ตัว)

ขนมที่ทุกคนได้เห็นนี้ กว่าจะเป็นรูปร่าง แบบนี้ แสนจะเหนื่อย





เราขายมาตั้งแต่ ๕ ลูก ๑ บาท
แบกถาดขนม ไปทั่วตลาดเมืองลพบุรี หากนับเวลาไปสัก ๓๐ ปีที่แล้ว ใครๆ ที่อยู่ในอายุช่วงนั้น คงจะจำเด็กผู้หญิง ตัวดำๆ ผอมๆ ได้
ไปหลายๆ จังหวัด มีตลาดนัด ที่ไหน ไปที่นั่น
ออกต่างจังหวัด คนเดียว ได้ตั้งแต่ ป.๔ นั่งรถไป กังวลไป นั่งไม่เคยหลับ เพราะต้องตัดใบแก้ว
เสียบก้านพริก ขากลับ ก็ต้องซื้อของกลับ ตามที่แม่สั่ง นั่งหลับ คอ พับ คออ่อน เหนื่อย เพราะกลับมาต้องช่วยแม่ทำงานต่อ
ส่วนแม่ นั้นก็ ไปขายขนม ไปต่างที่กัน บางครั้ง นานๆที ก็ไปที่เดียว
วันไหน ขายดี ก็ดีใจ วันไหน ขายเหลือ ก็เหนื่อย และ เหนื่อยมากๆ เพราะว่า เหนื่อยใจด้วย


เรียนจบ เมื่อไหร่ ขอบอกเลย ว่าจะไม่เอาอาชีพนี้ บอกแม่ไว้เลย
แต่อาชีพนี้ ก็เอามาเป็นความรู้ประดับตัว ไว้ใช้ได้ หลายงาน เอามาเป็นงานเสริม
มาเป็นของฝากในต่างเมือง ได้ความภูมิใจไม่น้อย



































作ってみませんか? 

材料 70-100個用 วัตถุดิบ สำหรับ ๗๐-๑๐๐ลูก
緑豆(皮なし) 200g ถั่วซีก ๒๐๐ กรัม
砂糖      200g น้ำตาล ๒๐๐ กรัม
ココナツミルク 200g มะพร้าว (กระป๋องก็ได้) ๒๐๐ กรัม
寒天       20g วุ้น ๒๐ กรัม
着色料     สีอาหาร

お菓子(かし)(ルークシューブ) の作(つく)り方(かた) วิธีการทำ
① 緑(みどり)豆(まめ)(皮(かわ)なし)は4-6時間(じかん)ほど水(みず)にひたす。
แช่ถั่วซีก ในน้ำประมาณ4-6 ชั่วโมง
② やわらかくなるまで茹(ゆ)でる。(手(て)でつぶれるくらいまで)
ต้มจนถั่วนิ่มแหละ ลองใช้มือบี้ดู
③ フライパンに豆(まめ)、ココナツミルク、砂糖(さとう)を入(い)れ手(て)に付(つ)かなくなるまで練(ね)る
ผสมมะพร้าว น้ำตาล และถึ่ว(ข้อสอง) แล้ว ถวนถั่วในกระทะ ลองแตะดู ถ้าถั่วไม่ติดมือ จึงใช้ได้
④ 少(すこ)し冷(さ)ましてからもう一度手(いちどて)で練(ね)る。
พักถั่วให้เย็น แล้วนวดถั่ว
⑤ 形(かたち)を作(づく)り色(いろ)をつけて、楊子(ようじ)にさし、ハッポースチロールなどに立(た)てる。
ปั้นรูปและระบายสี จากนั้นก็ใช้ไม้เสียบ แล้วปักลงบนโฟมเป็นต้น
⑥ 寒天(かんてん)をつくる วิธีทำวุ้น
・ 皿(さら)に寒天(かんてん)(粉(こな))を入(い)れ水(みず)少々(しょうしょう)を入(い)れまぜる。
ละลายวุ้นผงในถ้วย โดยใส่น้ำเล็กน้อย
・ 少(すこ)し暖(あたた)めた水(みず)に入(い)れ沸騰(ふっとう)させる。
ใส่ผงวุ้นที่ละลายน้ำไว้ในหม้อต้มน้ำ และต้มให้เดือด
・ 寒天(かんてん)が固(かた)まらないように温(あたた)めながら形(かたち)にした豆(まめ)を入(い)れ乾(かわ)かす。
จุ่ม(ข้อ๕)ลงในในวุ้นที่ยังอุ่นๆ





















































แอปเปิ้ล

ตอนนี้ เดือนธันวาคมแล้ว แอปเปิ้ล ที่ยังเหลือให้เห็น ก็มีแต่พันธุ์ ฟูจิ ไว้ปีหน้า จะถ่ายรูป แต่เนิ่นๆ จะได้เห็นแอปเปิ้ล
หลายๆ สี ต่างๆ กัน รสชาด ก็แตกต่างกัน พันธุ์ฟูจิ นี้จะ เก็บได้นาน อย่างที่บ้านนี้ ก็จะมีคนให้มา ปีละ ๒ ลังใหญ่ๆ และซื้อ อีก ๒ ลัง หากเก็บในอุณหภูมิ ที่ไม่เปลี่ยนแปลง คือ ไม่ร้อน จะเก็บได้นานเป็นปี ทีเดียว แต่ว่า ที่บ้านนี้ก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ก็จะกินได้ ประมาณ ๔ เดือน
หลังจากนั้น ก็จะเป็นแอปเปิ้ล แบบรสชาด ในเมืองไทย คือ สวกๆ ลุ่ยๆ
แอปเปิ้ล ที่เก็บใหม่ๆ เนื้อจะแน่น กัดแล้ว บางทียังรู้สึกเสียวฟัน และหากเข้าช่วงหนาวๆ พันธุ์ฟูจินี้ ตรงแกนกลาง จะมีเป็นน้ำคลายน้ำเชื่อม กินไปแล้ว ให้รสชาด คล้ายสัปปะรด เห็นไหม ล่ะ เขาจึงเรียก สัปปะรด ว่า พายแอปเปิ้ล ก็คงแบบนี้แหล่ะ

ความรับผิดชอบ 責任があること

วันนี้ นึกได้ เลยอยากตัด เอาเมลล์ ที่คุยกับเพื่อนรัก ที่ถามมา มาบันทึกไว้
มันก็คือ เรื่องของความคิดของคนคนหนึ่งเท่านั้น แต่ความคิดแบบนี้คุณคิดว่าอย่างไร


*V* *O* *~*
หวัดดีน้อย เพื่อนรัก
น้อยคิดว่าปูเหงาหรือ
น้อย ปูนั้นอยู่กับความโดดเดี่ยว มาเสียนานแล้ว
ดังนั้น ปูนั้นไม่ค่อยจะรู้สึกว่าเหงาเลย
ตอนนี้ก็มีพี่เคนเป็นเพื่อน
เมื่อปู ตัดสินใจเลือก พี่เคนแล้ว
ปูเป็นคนเลือกพี่เคน น่ะ
ดังนั้น ปู ต้องทำหน้าที่ ดูแลพี่เคนให้ดี
ปูจึงไม่ค่อยมีเวลาที่จะเหงา เพราะต้องดูแล สิ่งที่ปูเลือกเขา เข้ามาในชีวิต
ตอนนี้ ปู ก็มี โชคดี ให้ต้องดูแล
และก็มี ปลาเงิน ปลาทอง ที่เลี้ยงมาแล้ว ๕ ปี ต้องดูแลทุกวัน
รวมถึง มีแม่พี่เคน ที่ถึงอย่างไร ปูก็ต้องทำหน้าที่

และ ก็ครอบครัว ที่เมืองไทย ที่ปูต้องสนับสนุนเขา

พูดแบบนี้ แล้ว น้อย พอนึกภาพออกไหมว่า
ความเหงา มัน กลายเป็นความยุ่ง มีภาระ มีหน้าที่

และ รวมถึง การดูแล ตัวเอง
และ สิ่งที่ตัวเอง อยากจะทำ ก็ยังมีอีก
ปูนั้น อยากจะมีบ้าน มีสวนหลังบ้าน
มีร้านอาหารในบ้าน
ปูอยากแสดงฝีมือ อยากทำอาหารดีๆ อาหารที่ดีต่อสุขภาพ
ให้คนที่เข้ามาในชีวิตปู ได้รับสิ่งดีๆ กลับไป

นี่คือ สิ่งที่ปู คิดในปัจจุบันน่ะ
แต่ว่า ในอนาคต คนเรานั้นเปลี่ยนกันได้

แล้วน้อยล่ะ
น้อย ความสุขกับสิ่งที่เลือกหรือ
น้อย มันเป็นความรับผิดชอบ น่ะ
หากคนเรา เลือกอะไรมาแล้ว ไม่รับผิดชอบ จะทำอย่างไรกันดีล่ะ
สังคมคงวุ่นวาย เราต้อง อบรมตัวเองก่อน อบรมความรู้สึกเรา
มันอาจจะทรมานบ้าง บางครั้ง สิ่งที่เลือกมา ไม่ได้ดังหวัง
แต่ในโลกนี้ จะมีใครสมหวัง ไปหมดก็คงไม่มี ว่าไหม
อันนี้ ก็เป็น คำพูด ที่คอยเตือน ตัวเอง ให้หาย คลาย เครียดไปได้บ้าง