มีคำกล่าวจากสามีว่า ตัวฉันเอง มีนิสัยที่น่าจะเป็นปัจจัยต่อการเป็นโรคหัวใจสูง ซึ่งไม่เถียง เพราะว่า มันก็น่าจะจริง แต่ที่อยากจะแบ่งปันก็คือ วิธีการรักษาดวงใจของตัวเอง ไม่ให้ดิ่งไปมากกว่านี้ ต้องยอมรับว่า
- คนทุกคนมีเรื่องเครียด
- ความสามารถในการทนต่อความเครียด ของแต่ละคน ก็ไม่เท่ากัน คงจะเอามาวัดกันไม่ได้ ว่าทำไมเรื่องแค่นี้ แค่นั้น
สิ่งที่อยากจะบอกต่อ คือ วิธีการหยุดความเครียดชั่วคราว ให้ใจได้หยุดพัก เป็นวิธีส่วนตัว ที่ฝึกฝนมาเนิ่นนานมากๆ เมื่อไร จำคงไม่ได้แล้ว คือ
หยุดความคิดนั้น ด้วยการมองลมหายใจหัวเอง นึกด้วยว่า เราต้องหยุดความคิดนั้นไว้ชั่วคราวก่อน ด้วยคำว่า พุธ โธ หายใจเข้า พุธ หายใจออก โธ มองลมหายใจที่ปลายจมูกตัวเอง หยุดได้สักสองสามนาที ก็ยังดี เพราะว่าหัวสมอง หรือ ใจ เดียวมันก็วนกลับไปเรื่องนั้นอีก และแล้วเราก็หยุดมันสักนิด สักสองสามนาที โดยเฉพาะจะหลับ คือ ตอนนอนนั่นแหล่ะ จะท่องไป มองลมหายใจตัวเองไป ที่ผ่านมาจะไม่ฝันร้าย นอกจากตัวเองจะเริ่มมีอาการป่วย ก็จะรู้ตัวเมื่อฝันร้าย
สมัยเด็กนั้น บอกได้เลยว่า ตัวเองนั้นเป็นเด็กฝันร้าย เวลาหลับตาลง กำลังจะเข้าดิ่งสู่นินทรานั้น เรียกว่า ตัวเองเหมือนตกจากที่สูง จะสดุ้ง ผวา หรือ มีอาการมือเท้าใหญ่ ตัวหนัก เป็นส่วนใหญ่
นึกขึ้นมาได้แล้ว สมัยเรียน ม.ปลาย ที่ห้องพระ อาทิตย์ละหนึ่งครั้ง พระอาจารย์ จะเป็นผู้ฝึกให้นักเรียนเข้าสมาธิ (ไม่ว่าจะนับถือศาสนาอะไร ก็นั่งๆ ไปด้วยกัน ) ต้องขอบคุณพระอาจารย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น