หลังจากเขียนเรื่องเท้าไปแล้ว ทำให้นึกได้ต่อไปว่า ต้องเขียนเรื่องแขน
หลังจากแต่งงาน มาอยู่ญี่ปุ่น ได้สักปี (ตอนนี้ ปีที่หก) ปีที่สองเริ่มแขนชา ปีที่สามก็แขนชา โดยเฉพาะฤดูหนาว ทนไม่ไหวแล้ว เราไม่เราต้องแขนชา มือชา ไปหาหมอ หมอญี่ปุ่นนี่ดีน่ะ หาสาเหตุด้วยวิธีการต่างๆ นาๆ แคะกระดูกแขน แคะนิ้ว ข้อต่างๆ เราก็มีปฏิกริยาตอบสนองดี หามันไม่ได้เสียที สุดท้ายก็วิวัฒนาการนั่นแหล่ะ คือ การฉายเอ็กซเรย์ จะได้ไม่ต้องมาเถียงกัน เอาแบบภาพมาเลย ดูแล้ว ก็กระดูกสมบูรณ์ดี แต่ว่า ข้อต่อที่คอนี่ยาวกว่าคนที่ทั่วไป หนึ่งข้อ และแล้วก็ดูหน้า แล้ว ถามว่า มาจากไหน(ประเทศ) พอได้ความว่า เอ้ย คนไทย ร้อนๆ มาอยู่หนาว
คุณหมอ เลยได้ความคิดเลยว่า.....
ต้องความหนาวเย็นลงคอ ลงบ่า และ ทำให้ปวดชา เอางี้ หมอให้นวดเพื่อบำบัดขั้นต้น ไม่ต้องกินยา ไปนวดเลย คิดว่า คนนวดเสียอีก เป็นเครื่องนวด ไปนอนเตียงน้ำ นวดด้วยน้ำ บนเตียงอุ่นๆ แล้วก็ อีกเครื่องเลย ติดปุ่มกันให้กระหน่ำ ใส่ไฟฟ้า กันกระจุย ( กลับบ้านวันต่อมา เป็นจ้ำๆ ช้ำๆ)
แล้วบอกว่า คุณควรพันคอไว้เยอะๆ จะทำให้ดีขึ้น และแล้ว ถึงหน้าหนาวทีไร เราจะต้องมีผ้าห่มคอแยะๆ แต่เราก็ไม่ต้องกลับไปหาหมอ ให้เราเป็นจ้ำๆ ช้ำๆ อีกต่อไป) หมอนี่คิดได้ไงนี่ เรื่องง่ายๆ ที่คนไข้มองไม่ออกด้วยตัวเอง ต้องไปเสียเงินให้หมอ อย่างว่า สุภาษิตไทย ก็บอกอยู่แล้ว คนโง่ต้องเป็นเหยื่อของคนฉลาด เส้นผมบังภูเขา ก็ได้น่ะ เขียนมาจะได้ไม่ต้องเอาเงินไปให้หมอใช้ เก็บไว้ซื้อผ้าพันคอสวยๆดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น